چهارمضراب تکنیک و اصطلاحی مشهور در موسیقی سنتی ایرانی است. این تکنیک در قطعه‌ها یا گوشه‌های ردیف و دستگاهی ایرانی نواخته می شود و ضرب مشخص و بارزی دارد. گاها برخی از هنرجویان به غلط فکر می کنند که این تکنیک تنها مختض سازهای زخمه ای مانند تار است در صورتی که این تکنیک برروی تمام سارهای ایرانی و دستگاهی اجرا می گردد. شاید به این دلیل باشد که طبق نظر استاد خالقی مبدع این فرم  موسیقی، درویش‌خان (نوازنده تار) است. نوازندگان از این تکنیک در تمامی سازها و تمامی دستگاه‌ها و آوازها استفاده می کنند. البته برخی براین عقیده هستند که چهارمضراب به این دلیل چنین نام گرفته که در آن بر هر چهار سیم تار نواخته می‌شود.